1. Powrót z ciemności

 HAO.

Gdyby spadanie było emocją, to byłoby połączeniem bezradności i strachu.  

W moim śnie spadam, pogrążony w ciemności.

Próbuje krzyczeć, ale krzyk nie wydobywa się z moich ust.  

Próbuje się czegoś złapać – ale nie czuje rąk.

W moim śnie spadam w nieskończoność.

Czy to nadal spadanie, jeśli nie ma ono końca?

To nie sen. To stan między życiem a śmiercią.

Choć raczej mam bliżej do śmierci.

Nie wiedziałem jak długo będę pogrążony w tej pustce. Zastanawiałem się czy tak spędzę wieczność – otoczony ciemnością, która pochłonęła wszystko, nawet dźwięk. Czy to właśnie miało być piekło, które ludzie tak mylnie obrazowali, otoczone płomieniami ? Niektórzy wierzą, iż cierpienie w piekle pochodzi z tęsknoty za bogiem. W moim przypadku, najbardziej brakowało mi światła. I właśnie dzięki tej tęsknocie za blaskiem w mroku, zapragnąłem wrócić na ziemie jeszcze bardziej niż wcześniej. „Zrobiłbym wszystko, by móc wrócić” szeptałem, chociaż nawet ja nie słyszałem tych słów. Jakby nie istniały. Jakbym ja nie istniał. Wyobraziłem sobie ogień. A potem ten płomień rozpaliłem w sobie. Jako nadzieje. 1000 lat służyłem matce naturze. Wiedziałem, że mnie uratuje. I wtedy zauważyłem, że ciemność wokół mnie żyje, a ja zrozumiałem, że miałem zamknięte oczy. Otwieram je i wtedy mrok rozświetliła niebieska łuna światła. Kiedy przyzwyczaiłem się do blasku, zrozumiałem że nie spadałem, ja latałem. Rozejrzałem się i wiedziałem gdzie jestem.

-Hao Asakuro, co zrobiłbyś by wrócić na ziemię? - rozległ się donośny głos Króla Duchów. Trochę mnie to pytanie zaskoczyło, cóż, miałem powody. 1. Przegrałem walkę z Yoh. Nie mogę powiedzieć że wyszedłem z tego cało. Więc bądź co bądź powinienem być martwy. 2. Jeszcze niedawno chciałem wchłonąć moc samego Króla, siłą. I to właśnie jego pomocy oczekiwałbym na samej końcu listy. Po nim byli jeszcze X-laws oraz Yoh ze swoja wesołą gromadką. Nie musiałem zastanawiać się nad odpowiedzią. Była bardziej niż oczywista.

-Wszystko – uśmiechnąłem się słysząc swój własny głos. Nadal nie wierzyłem w to co się dzieje. 

-Turniej został przerwany, a Król Szamanów nie wybrany. Mam nadzieje że rozumiesz do czego doprowadziłeś.- ponownie do moich uszu dotarł potężny głos. Skrzywiłem się lekko, wiedząc że całą winę za to zrzucono na mnie. Patrząc na to z mojej perspektywy, gdyby wesoła gromadka z Yoh na czele mi nie przeszkodziła, to ja byłbym Królem.

-Nie będzie nikogo, kto miałby uratować świat przed Gwiazdą Zniszczenia ? - zapytałem, chociaż znałem odpowiedź.

-Na szczęście masz szanse, by naprawić swój błąd- słysząc to spojrzałem w górę. Trudno było mi okazać jeszcze większe zainteresowanie, skoro nie mogłem patrzeć wprost na Króla Duchów, tylko na niebieskie światło, które otaczało mnie z każdej strony. - wrócisz na ziemię i naprawisz swój błąd – przez chwile jedynym dźwiękiem jaki dało się usłyszeć było lekkie szumienie, pochodzące od poświaty, mój oddech i bicie serca. Mojego serca.

-A gdzie jest „ale”? - zapytałem.

-Po powrocie na ziemie staniesz się opiekunem swojego brata bliźniaka. - Takiej odpowiedzi się domyślałem. Cóż, coś za coś.  

-Wrócisz też w innej postaci. Staniesz się tym za czym tak bardzo tęskniłeś, będąc w ciemnościach.  

-Światłem – odparłem szeptem. Tego się nie spodziewałem. Zaczęło przytłaczać mnie jasne oślepiające światło i wiedziałem że to koniec mojej rozmowy z Królem.  

-Przed czym mam ochraniać Yoh?!- krzyknąłem, ale moja jedyną odpowiedzią była cisza.

Zamknąłem oczy, a gdy je otworzyłem znalazłem się w jakimś pomieszczeniu. Był to średniej wielkości pokój z zielonymi ścianami. Naprzeciwko mnie było duże okno, po mojej prawej stało biurko, była na nim mała lampka, obok leżało parę luźnych kartek, mały kubeczek w którym znajdowały się długopisy i ołówki. Jedna kartka była zmięta w kulkę i poniewierała się na ziemi. Schyliłem się by zobaczyć co jest w niej napisane ale moja ręka przeniknęła przez nią. No tak. Westchnąłem cicho. Wyprostowałem się i skierowałem swoją uwagę na łózko, stojące pod ścianą. Yoh już spał.  

Na szczęście pierwszy rozdział już za mną. Chciałam zauważyć, zaczął się on od: " HAO". Wole narracje pierwszoosobową, dlatego zawsze będzie napisane, z czyjej perspektywy obserwujemy akcje. 

Takiej długości właśnie będą moje notki, trochę ponad 1 str w OpenOffice.  Z góry przepraszam, za błędy językowe ! Starałam się wyłapywać wszystkie, ale nie zawsze wychodzi. Jeszcze jedno - wyjątkowo teraz używałam czasu przeszłego. Możemy to nazwać retrospekcją :D Koleżanka doradzała mi, bym zrobiła z tego prolog, ale jak dla mnie za długi